Page 29 - Hersenletsel.. en dan?

WERKEN MET HERSENLETSEL HET VERHAAL VAN WILMA EN BEGELEIDER JULIËNNE
Ontwikkelings- gerichte activiteiten
Wonen in een beschermde woonomgeving
Wonen in een appartement met zorg op afstand Ambulante zorg
Ondersteuning thuis
Voor jezelf Voor het gezin
| 29
Daginvulling
BSO Wonen
(begeleid) Werk
Ambitie Vrijwilligerswerk Arbeidsmatige activiteiten
De Proeffabriek in Veghel is dé plek waar het gebeurt. Vijf jaar geleden werd het complex van de voormalige veevoederfabriek (CHV) heropend, na een flinke verbouwing en renovatie. In de industriële ruimtes zijn winkels, restaurants en koffiebars gevestigd.
Eén van die winkels is Kook Kunst Tinks. Deze maatschappelijke onderne- ming van SWZ biedt mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt leer- en werkplekken, vertelt Juliënne Putmans. Juliënne is bedenker van het concept en één van de vijf begeleiders op deze locatie. Tinks heeft een professionele kookwinkel waar gerenommeerde merken als Creuset, Fissler en Wüsthof worden verkocht. Maar de schappen zijn óók gevuld met fraaie schalen, vazen en kaarsen die Wilma Spierings samen met collega’s met veel liefde
en geduld heeft gemaakt in het atelier achter de kookwinkel.
“Hier ben ik lekker bezig en kom ik onder de mensen.’’
Wilma is hier normaal gesproken vier ochtenden per week. Ze werkt secuur, nog steeds. Dat deed ze ook toen ze di- rectiesecretaresse was bij een woning- bouwcorporatie. Helaas lukt het haar niet meer, om op dat niveau te werken. Ze wijst naar de linkerkant van haar schedel. “Hieronder is alles foetsie. Het is zwart op de scans. Er zit alleen vocht.” Zeven jaar geleden werd Wilma ge- troffen door een zwaar herseninfarct. Sindsdien kampt ze met geheugenpro- blemen, kan ze niet altijd op de juiste woorden komen, is ze snel vermoeid en
heeft ze last van overprikkeling. “Maar het ergste is, dat ik niet meer goed zie. Ik zie je ogen wel, maar de rest van je gezicht bestaat uit vlekken. Ik wéét dat daar een kast staat, maar ik zie hem in fracties.”
In de periode na het infarct werd Wilma erg somber. Haar werk was weggeval- len, haar vrijetijdsbesteding als hon- dentrainer stopte, haar vriend vertrok, en ze moest verhuizen naar een zorgwoning. Het was haar zus die op het idee kwam om naar Tinks te gaan. “Eerst vond ik dat maar niks. Je wilt
niet in een hoekje met gehandicapten geschoven worden, zo zag ik dat. Maar, schrijf dat maar op in hoofdletters, dit werk is HEEL BELANGRIJK voor mij. Zeven dagen in de week thuis achter de computer zitten, geeft mij geen voldoening. Hier ben ik lekker bezig en kom ik onder de mensen.”
Wilma werkt zelfstandig. De begelei- ders zorgen ervoor dat er werk is. “En
ze kan op ons terugvallen als ze hulp nodig heeft, iets wil overleggen of een zetje in de goede richting kan gebrui- ken,” vult Juliënne aan. De producten die Wilma en haar collega’s maken worden verkocht in de winkel of gaan rechtstreeks naar bedrijven. Soms is het even aanpoten. In de feestmaan- den bijvoorbeeld worden er veel pak- ketten besteld. “Maar iedereen doet wat hij of zij kan. Er staat geen druk op de mensen die hier werken.”
Tinks biedt werk aan ruim dertig mensen. “Het mooie van deze locatie
is dat onze cliënten ook op andere plekken in het gebouw kunnen werken. Sommigen brengen de post rond. En er werken mensen van ons bij de koffie- branderij”, vertelt Juliënne. Midden ín de samenleving dus. De levendigheid in en om het gebouw doet Wilma goed. Met een lach: “Het is hier een geliefde fotoplek voor bruidsparen. Daar ga ik graag even kijken.”
B